Tiroid kanserleri en sık görülen endokrin kanser türüdür ve tüm kanserlerin %2’ini oluşturur. Papiller ve foliküler kanserler diferansiye tiroid kanserlerini (DTK) oluşturur ve 10 yıllık sağkalım genellikle %90’ın üzerindedir. Sağkalım birçok hastada mükemmel olmasına rağmen bazı tümör tiplerinde (agresif varyantlar) lokal nüksler ve nüks cerrahisine bağlı artan morbidite önemli bir sorun oluşturmaktadır. Birçok skorlama sistemi başta MACIS, MSKCC (Memorial Sloan Kattering Kanser Merkezi), AMES, EORTC ve TNM (tümör boyutu, lenf nodu tutulumu, uzak metastaz) gibi diferansiye tiroid kanserinde risk durumunu, sağkalımı ve takip şemasını belirlemek için kullanılmaktadır. Bu skorlama sistemlerinin ortak yanı, hemen hepsinin prognostik faktör olarak yaş (A), grade (G), uzak metastaz varlığı (M), ekstrakapsüler invazyon (E), tümör boyutu (S) ve cerrahi rezeksiyonun tam olup olmamasını (C) kullanmasıdır. Skorlama sistemlerinin amacı, mortalite açısından artan riske sahip hastaları belirleyerek bu grup hastaların optimal tedaviyi almalarını sağlamaktır. Risk durumuna göre hastaya yapılacak cerrahi tedavinin genişliği (lobektomi, total tiroidektomi veya lenf nodu diseksiyonu eklenmesi gibi) ve cerrahi sonrası adjuvan tedavi (radyoaktif iyot) gerekliliği kararlaştırılabilmektedir. Oysaki DTK tedavisinde sağkalım kadar nüksün önlenmesi de önem arzetmektedir. Nüks açısından yüksek riske sahip hastaların belirlenmesi, bu hastalara başlangıçta daha geniş bir rezeksiyon yapılmasına ve cerrahi sonrası radyoaktif iyot (RAİ) tedavisi uygulamasına olanak sağlayabilir. Sağkalım analizi için kullanılan skorlama sistemleri olmasına rağmen, lokal nüks açısından risk tahmininde kullanılan ve geniş kabul görmüş bir sistem mevcut değildir.
Diferansiye tiroid kanserleri tüm tiroid kanserlerinin yaklaşık %90’ını oluşturmaktadır. Hastaların büyük çoğunluğunda prognoz mükemmel olmasına rağmen, nüks riski halen yüksektir. Sağkalım analizleri için birçok skorlama sistemi (TNM, AMES, MACIS gibi) tanımlanmasına rağmen, rekürrens tahmini için skorlama sistemlerinin eksikliği hissedilmektedir.
Lokorejyonel nüks için en önemli faktörler olarak tümör boyutu ve ekstrakapsüler invazyon durumu ön plana çıktı. Skorlama sistemleri ve prognostik faktörler lokorejyonel nüksü öngörmede yardımcı olmakta ve böylece adjuvan tedaviden fayda görecek yüksek riskli hastalar belirlenebilmektedir.